ในขณะที่เศรษฐกิจของญี่ปุ่นยังตกต่ำลงเรื่อยๆนั้นก็มีจำนวนผู้ว่างงานเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ในสังคมที่มีสภาวะกดดันแบบนี้ จึงต้องการความบันเทิงที่ไม่ต้อง"ซีเรียส" การ์ตูนอะนิเมที่เป็นตัวอย่างได้เลยก็คือเรื่อง "เคอง" (K-ON!) จากนิตยสารบันเทิง Nikkeiกล่าวว่ารายได้จากที่ขายการ์ตูน,อะนิเม,ภาพยนตร์ และสินค้าอื่นๆของอะนิเมเรื่องนี้รวมแล้วมีรายได้มากถึง15000ล้านเยนหรือ5700ล้านบาท
"เคอง"(ผู้เขียน คาคิฟุราอิ)กล่าวว่า แต่เดิมเป็นแค่การ์ตูนสี่ช่องเอง จนเมื่อเดือนพฤษภาคมปี2007จนถึง เดือนตุลาคมปี2010 ได้ถูกตีพิมพ์ลงในนิตยสาร"มังงะไทม์คิระระ"ของสำนักพิมพ์โฮบุนฉะ "เคอง"กับ"เคองงักคุ"เป็นภาษาญี่ปุ่นที่แปลออกมาได้ว่า light music ซึ่งไม่ได้หมายถึงดนตรีคลาสสิก แต่เป็นดนตรีพวกแจ๊ส,ป๊อปและร๊อคนั่นเอง ในโรงเรียนมัธยมปลายและมหาวิทยาลัยของญี่ปุ่นจะมี"เคอง"หรือ "เคองคลับ"เป็นกิจกรรมชมรมของนักเรียนด้วย ซึ่งเป็นที่รวมวงดนตรีของนักเรียนนั่นเอง
"เคอง!" เป็นเรื่องราวของชมรมดนตรีlight musicของนักเรียนหญิงชั้นม.ปลายห้าคน(ซึ่งเริ่มแรกมีแค่สี่คน) ตัวเอกจะเป็นมือกีต้าร์ชื่อ ฮิราซาว่า ยูอิ มือกลองชื่อ ทาอิคานะ ริทซึ คีย์บอร์ดชื่อ โคโตบุกิ ซึมุหงิ มือเบสชื่อ อาคิยามะ มิโอะ และมือกีต้าร์รุ่นน้องปีหนึ่ง นากาโนะ อาสุสะ พวกเขาทั้งห้าคนเล่นดนตรีโดยใช้ชื่อวงว่า "โฮกะโกะทีไทม์"(เวลาน้ำชาหลังเลิกเรียน)
จากการ์ตูนสี่ช่องกลายเป็นอะนิเมถูกแบ่งเป็นสองภาคและถูกให้ฉายออกอากาศในช่วงดึก ในปี 2009ตั้งแต่เดือนเมษายน ถึงเดือนมิถุนายน และปี2010ตั้งแต่เดือนเมษายนถึงเดือนกันยายน และดังเป็นพลุแตกในปี2010นี่เอง
ที่ประเทศญี่ปุ่นการ์ตูนอะนิเมที่ถูกฉายตอนช่วงดึกจะเรียกกันว่า "ชินยะอะนิเม" แต่ก่อนนั้นเคยออกอากาศตอนหนึ่งทุ่มและเดี๋ยวนี้ก็ไม่ค่อยมีออกอากาศเวลานี้กันแล้ว นั่นก็เป็นเพราะว่าประเทศญี่ปุ่นมีจำนวนประชากรเด็กลดลงเป็นอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นเด็กๆมัวแต่ยุ่งอยู่กับการเรียนหนังสือซะจนไม่มีเวลาว่างมานั่งดูทีวี ดังนั้น ตอนนี้ที่ญี่ปุ่นอะนิเมจึงได้กลายมาเป็นรายการทีวีช่วงดึกสำหรับนักศึกษาและผู้ที่มีเวลาว่างในช่วงดึกนั้น
รายการอะนิเมช่วงดึกนั้น ส่วนใหญ่มักจะเป็นเพศชายที่ดู แต่สำหรับ "เคอง"แล้วยังมีแฟนคลับผู้หญิงเยอะเช่นกัน ทั้งหญิงและชายเหล่านี้เมื่อดูแล้วต่างก็หวนคิดถึงตนเองในวัยม.ปลาย สะท้อนให้เห็นถึงจิตใจและเข้าใจจิตใจของตัวละครได้เป็นอย่างดี แฟนพันธุ์แท้จึงเป็นนักเรียนม.ปลายเยอะและนักเรียนหญิงม.ปลายยังมีความต้องการที่จะเข้าชมรมไลท์มิวสิคกันอย่างล้นหลาม
ในตอนแรกสิ่งที่ผู้ชมเฝ้าสังเกตนั้นก็คือเพลงประกอบการ์ตูนอะนิเมและเพลงที่ตัวเอกในการ์ตูนนำมาใช้ร้องในการแสดงในเนื้อเรื่อง ซีดีเพลงที่มีชื่อของวงดนตรีในอะนิเมนี้ "โฮกะโกะทีไทม์" ถูกปล่อยออกมา เพียงแค่สัปดาห์เดียวก็ขึ้นชาร์ทอันดับหนึ่งทันที และในขณะเดียวกันนั้นเครื่องดนตรี เครื่องเขียนและอื่นๆที่เป็นแบบเดียวกันกับที่ตัวเอกในอะนิเมใช้ในเรื่องก็ถูกวางขายออกมา และยังมีอื่นๆอีกเช่น ของที่ระลึกต่างๆ ตัวโมเดลหุ่นของตัวละครในเรื่อง ขนม ของกินและอื่นๆอีกมากมายถูกนำออกมาวางขาย และได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก
แผ่นซีดี มีทั้งหมด39ตอน สองล้านแปดแสนแผ่น,แผ่นบลูเรย์และดีวีดี ทั้งหมดหนึ่งล้านหนึ่งแสนแผ่นก็ถูกวางจำหน่าย การ์ตูนมังงะแบบเดิมทั้งหมด สองล้านห้าแสนเล่ม และของที่ระลึกต่างๆอีกกว่า 1,050ชนิดก็ถุกวางจำหน่ายเช่นกัน เพียงแค่นี้ก็รวมรายได้ได้มากกว่า15000ล้านเยน วันที่3ธันวาคม 2011 "เคอง ฉบับภาพยนตร์" ก็ถูกฉายในโรงภาพยนตร์และทำได้รายเป็นอย่างมาก
นิตยสารการ์ตูนสี่ช่อง "มังงะไทม์คิระระ" ฉบับเดือนตุลาคม 2010 นั้นเป็นตอนจบ ได้รับความนิยมสูงมากจนต้องพิมพ์อีกครั้งในฉบับเดือนพฤษภาคม2011 พิจารณาจากรายได้ของ "เคอง"แล้ว ต่อจากนี้ไปก็คง ยังได้รับความนิยมเพิ่มมากขึ้น
แต่ว่า ทำไม"เคอง" ถึงเป็นที่นิยมได้มากขนาดนี้กัน การ์ตูนอะนิเมช่วงดึกที่เป็นที่นิยมและดังได้นั้นปกติแล้วจะเป็น"โอตาคุ"ผู้ชายที่ดูกัน แต่สำหรับ"เคอง"แล้ว ไม่เหมือนกัน เหตุผลนั้นก็คือการใช้ชีวิตประจำวันอย่าง"ไม่ซีเรียส" นี่เป็นอีกหนึ่งสิ่งที่ให้วงการอะนิเมได้นำไปคิดกัน
อะนิเมช่วงดึกที่มีตัวเอกเป็นนักเรียนหญิงม.ปลายนั้น ปกติจะมีปัจจัยของ "โมเอะ"รวมอยู่ หรือก็คือ มีสไตล์ที่โดดเด่น สิ่งเหล่านั้นเป็นสิ่งกระตุ้นเหล่าโอตาคุนั่นเอง แต่"เคอง"จะไม่ค่อยมีสิ่งเหล่านั้น เป็นการเขียนเรื่องราวชีวิตประจำวันของนักเรียนหญิงม.ปลายทั่วๆไป แต่ก็มีการใส่จินตนาการลงไปด้วย เรียกได้ว่าทำให้เกิดอารมณ์ร่วมไปด้วย