Logo nipponnotsubo
ad head

Google
WWW を検索 nipponnotsubo.com を検索
facebooklogo
twitter
youtube
mixi
gree
niconico
หน้าแรก ความบันเทิง วัฒนธรรม ไลฟ์สไตล์ สังคม เทคโนโลยี แฟชั่น ธุรกิจ

คุณฮาการิยะ อดีตครูโรงเรียนมัธยมปลายในนางาซากิ เป็นทูตต่อต้านการสร้างระเบิดนิวเคลียร์ บรรยายเรื่องราวชีวิตแก่นักศึกษา


hakariya san

วันที่ 6 สิงหาคม ปี1945ฮิโรชิม่าโดนระเบิดปรมาณูลูกแรกของโลก จากเหตุการณ์นั้นทำให้มีคนหนึ่งแสนสี่หมื่นคนต้องตายไป และในวันที่ 9สิงหาคม ที่นางาซากิก็โดนระเบิดปรมาณูลูกที่สอง มีคนเสียชีวิตไปเจ็ดหมื่นคน หลังจากเหตุการณ์นั้น มีคนอีกกว่าหนึ่งแสนห้าหมื่นคนได้รับผลกระทบจากรังสีของระเบิดปรมาณูนั้น ดังนั้น ในวันที่6และวันที่9 สิงหาคม จึงถูกตั้งให้เป็น "วันระเบิดปรมาณู" เพื่อเป็นการร้องขอให้ทั่วโลกยกเลิกการสร้างระเบิดปรมาณู

กระทรวงการต่างประเทศของญี่ปุ่นแต่งตั้งให้ผู้ที่มีชีวิตรอดจากระเบิดปรมาณูในครั้งนั้นให้เป็น "ทูตเพื่อต่อต้านการสร้างนิวเคลียร์"และมีการเล่าเรื่องราวของพวกเขาให้ชาวโลกได้ฟังกัน ในวันที่6สิงหาคม คุณมิจิโอะ ฮาการิยะ อายุ76ปี ได้มาเล่าประสบการณ์ในเหตุการณ์การทิ้งระเบิดปรมาณูในฐานะที่เป็นทูตต่อต้านการสร้างนิวเคลียร์ที่มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ในกรุงเทพฯ คุณฮาการิยะในตอนนั้นอายุเพียงแค่ 8ขวบ อยู่ที่บ้านที่อยู่ห่างจากศูนย์กลางการทิ้งระเบิดเพียงแค่4กิโลเมตร

ปัจจุบัน ในปีหนึ่งๆเขาจะอยู่พักที่เชียงใหม่เป็นเวลานานหลายเดือน เมื่อประมาณสามปีที่ผ่านเขาทำงานบรรยายเกี่ยวกับความน่ากลัวของระเบิดนิวเคลียร์ที่เชียงใหม่

และในครั้งนี้เขาก็ได้มาบรรยายที่มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ มีนักศึกษาจากคณะสังคมศาสตร์เข้าร่วมฟังบรรยายกว่า 200คน คุณฮาการิยะอธิบายไปพร้อมกับให้ดูภาพในวันที่ระเบิดถูกทิ้งลงมา

แค่ไปตกปลาที่แม่น้ำก็ตายแล้ว

ในวันนั้น คุณฮาการิยะจะไปตกปลาที่แม่น้ำกับเพื่อนๆและพี่ชายของเขา แต่แม่ห้ามไม่ให้เขาและพี่ชายไป เพราะว่าจะต้องทำการบ้านปิดเทอมหน้าร้อนให้เสร็จซะก่อน ด้วยเหตุนั้น เขาและพี่ชายเลยได้แต่ร้องไห้ที่ไม่ได้ไปกับเพื่อนๆแล้วก็เริ่มทำการบ้าน ตอนที่เขากำลังเขียนภาพอยู่นั้น เขาก็มองเห็นแสงไฟสว่างวาบขึ้น จึงคิดได้ว่าคงจะเป็นการทิ้งระเบิดลงมาแน่ๆเลยรีบคว่ำตัวลง จากนั้นก็มีลมจากแรงระเบิดพัดผ่านไปอยางแรงมากตามมาทันที

ลมจากแรงระเบิดนั้นมีความแรงมากจนทำได้ถึงขนาดที่ว่ากระจกสามารถทะลุกำแพงได้เลยทีเดียว บ้านก็เริ่มพังทลายพี่ชายชั้นม.ต้นของเขาได้รับบาดแผลจากเศษกระจก ส่วนตัวเขาและแม่ของเขานั้นปลอดภัยดี เมื่อเริ่มตั้งสติได้ก็รีบไปที่หลุมหลบภัยทันที เพราะหลังบ้านของเขามีภูเขา จึงทำให้ลดแรงปะทะจะากลมของระเบิดนิวเคลียร์ได้

"ถ้าวันนั้นผมออกไปตกปลากับเพื่อนที่แม่น้ำ ผมจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้" เพื่อนที่ออกไปที่แม่น้ำในวันนั้นหายไปอย่างไร้ร่องรอย พอได้เห็นรูปศพของเด็กคนอื่นๆแล้วก็ทั้งกลัวทั้งเศร้า

มีการเผาศพ ทุกวัน ทุกวัน..

ในวันต่อๆมา ก็มีการเผาศพคนที่เสียชีวิตจากระเบิดนิวเคลียร์ในบริเวณพื้นที่รอบๆ โดยการนำร่างของผู้เสียชีวิตมากองทับถมกันแล้วจุดไฟเผาทุกๆวัน ตอนแรกกลัวมากไม่กล้าเข้าใกล้บริเวณที่เผาศพแต่ไม่นานภาพนั้นก็เป็นภาพที่เคยชิน ถึงแม้ว่าจะยังเด็กแต่"ความตาย" ก็อยู่เพียงแค่เอื้อม

จากนั้น ในวันที่15สิงหาคม ญี่ปุ่นประกาศยอมแพ้สงคราม ทำให้สงครามโลกจบลง ไม่มีอีกแล้วกับเสียงสัญญาณเตือนภัย กับการต้องเข้าไปหลบอยู่ในหลุมหลบภัยที่แสนอึดอัด ตอนนั้นรู้สึกดีใจที่ได้ออกมามีชีวิตที่เป็นอิสระข้างนอกได้ แต่ก็รู้สึกเจ็บใจเมื่อรู้ว่าชาติของตนพ่ายแพ้ต่อสงคราม

ระหว่างสงคราม พี่ชายคนโตที่เรียนอยู่ที่โรงเรียนพลทหารเรือเป็นที่ภาคภูมิใจอย่างมาก ตอนเด็กๆคิดมาตลอดว่าจะตายเพื่อประเทศชาติอย่างภาคภูมิ ที่โรงเรียนก็วาดรูปเรือรบกับเครื่องบินรบที่ตัวเองชอบมากๆไว้เยอะเลย และเขาก็เข้าไปฝึกอบรมเตรียมทหารอย่างไม่รู้ตัว

ความทรงจำในตอนนั้นค่อนข้างจะจางหายไปเกือบหมดแล้ว แต่ผลกระทบที่ได้รับมากที่สุดในตอนนั้นคือผู้คนมากมายต้องตาย ลูกระเบิดและการที่ต้องใช้ชีวิตด้วยความยากลำบาก

日本語版

กลับไปที่ HOME

右上大型広告

ไปญีปุ่น

เที่ยวญี่ปุ่น
เรียนที่ญี่ปุ่น
ฝึกงานที่ญี่ปุ่น

กิจกรรมเกี่ยวกับญี่ปุ่น

เรียนภาษาญี่ปุ่นที่มหาวิทยาลัยในไทย
เรียนภาษาญี่ปุ่นที่โรงเรียนสอนภาษา
กินอาหารญี่ปุ่น

งานที่ใช้ภาษาญี่ปุ่น

รับสมัครพนักงานบริษัทญี่ปุ่น
รับสมัครพนักงานจากบริษัทจัดหางาน
งานล่าม・แปลภาษา

บอร์ดแลกเปลี่ยนข้อมูลเกี่ยวกับญี่ปุ่น

facrebookของนิปปอน โนะ ซึโบ๊ะ
ข้อมูลงานเลี้ยงรุ่นที่เกี่ยวข้องกับญี่ปุ่น
ลิงค์ข่าวสาร
Copyright © 2011 Nipponnotsubo.Inc.
All Right Reserved.
nipponnotsubo@gmail.com
nipponnotsubo@hotmail.com